 |
| Maciej Kalenkiewicz źródło: internet |
Maciej Kalenkiewicz KK2 rm 24 - pseudonimy "Kotwicz", "Jan Kotwicz", "Kotwica", "Bóbr". Urodzony 1 lipca 1906 roku w miejscowości Pacewicze k. Wokowyska. Był prymusem w Korpusie Kadetów nr 2, w którym poznał Jana Górskiego. Losy dwóch późniejszych twórców "cichociemnych" miały swój początek właśnie w "Bramie Kadetów" Twierdzy Modlin.Był synem Jana Kalenkiewicza, pochodzącego z rodziny ziemiańskiej, pieczętującej się herbem Kotwicz. Jan w latach 1922 - 1927 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej z ramienia Związku Ludowo Narodowego. Matka Macieja miała na imię Helena i pochodziła z rodziny Zawadzkich. Po ukończeniu Korpusu Kadetów nr wstąpił do Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Warszawie. W czasie przewrotu majowego jako podchorąży sprzeciwił się rozkazom przełożonych i stanął po stronie wojsk wiernych rządowi.Rok później ukończył jako prymus Oficerską Szkołę Inżynierii i otrzymał awans na porucznika. Staż odbywał również w Modlinie w 1 Pułku Saperów im. Tadeusza Kościuszki. Studiował na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Lądowej. W czerwcu 1934 roku ożenił się z Ireną Erdman a w grudniu otrzymał dyplom inżyniera urządzeń i komunikacji miejskich. Kolejnym krokiem wojskowej kariery był przydział do Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie jako dowódca plutonu. W 1936 roku awansował do stopnia kapitana. W listopadzie 1938 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, których z powodu wybuchu wojny nigdy nie ukończył. W czasie kampanii wrześniowej przydzielony został do sztabu Suwalskiej Brygady Kawalerii wchodzącej w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Narew", która zajmowała pozycje na prawym skrzydle Armii Modlin, wzdłuż granicy z Prusami Wschodnimi. Zgodnie z rozkazami wycofywała się ona na południe.W połowie września Kalenkiewicz dołączył ochotniczo do sformowanego z rezerwistów 110 Pułku Ułanów, dowodzonego przez ppłk. Jerzego Dąmbrowskiego "Łupaszkę" i wchodzącego w skład Rezerwowej Brygady Kawalerii przydzielonej do obrony Wołkowyska. Po wkroczeniu wojsk radzieckich na teren Rzeczypospolitej pułki Brygady otrzymały rozkaz przedostania się w stronę granicy litewskiej. Ppłk Dąmbrowski doprowadził swój pułk w pobliże granicy, ale nie podporządkował się rozkazowi, nakazującemu jej przekroczenie. Podjął decyzję najpierw o przebijaniu się w stronę Warszawy, a potem o rozwiązaniu pułku. Dowództwo nad zwolennikami marszu na Warszawę, wśród których znalazł się Kalenkiewicz, objął mjr Henryk Dobrzański (ps. "Hubal"). Kalenkiewicz został najpierw szefem sztabu w Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego mjr. Dobrzańskiego, a 3 października zastępcą dowódcy. Po upadku Warszawy i zapadnięciu decyzji o prowadzeniu dalszych działań bojowych na terenie Polski, przyjął pseudonim "Kotwicz". W końcu listopada wraz z mjr. Dobrzańskim udał się do Warszawy, gdzie nawiązał kontakt z gen. Michałem Karaszewiczem-Tokarzewskim. Dalsze losy Macieja Kalenkiewicza są przepełnione bezgraniczną miłością do kraju i zwieńczone bohaterską śmiercią w Surkontach 21 sierpnia 1944 roku. Zachęcamy do zapoznania się z historią Macieja Kalenkiewicza.
