.jpg) |
| Generał Witold Urbanowicz źródło: Internet |
Witold Urbanowicz KK2 rm 30 - Generał brygady, pilot urodzony 30 marca 1908 roku w Olszynce (pow. Augustów) w rodzinie Antoniego i Bronisławy z domu Jurewicz. W latach 1921 - 1924 uczęszczał do Państwowej Preparandy Nauczycielskiej i Seminarium Nauczycielskiego w Suwałkach. W 1925 roku przerwał naukę i wstąpił do Korpusu Kadetów nr 2 w Modlinie. Naukę ukończył w 1930 roku już w Chełmnie gdzie przeniesiono KK2. Kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej a później w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. W 1932 zakończył szkolenie zostając podporucznikiem obserwatorem. Służył w 213 Eskadrze Bojowej 1 Pułku Lotniczego w Warszawie, 113 i 113 Eskadry Myśliwskiej w Warszawie. W 1936 roku podczas patrolowania obszarów nadgranicznych i osłony budowanych tam umocnień przed lotnictwem zwiadowczym ZSRR dokonał pierwszego zestrzelenia - informacje na ten temat jednak utajniono. W latach 1936 - 1939 pełnił funkcję instruktora wykładowcy Szkoły Podchorążych w Dęblinie. Po wybuchu wojny wykonywał loty w osłonie Dęblina a w nocy z 17/18 września przekroczył w grupie kilkudziesięciu podchorążych granicę z Rumunią. Chęć walki zmusiła go do powrotu do Polski gdzie trafił do sowieckiej niewoli. Udało mu się jednak uciec do Wielkiej Brytanii gdzie wstąpił do Ochotniczej Rezerwy Królewskich Sił Powietrznych. 2 sierpnia 1940 roku został skierowany do 145 Dywizjonu Myśliwskiego. (11 i 12 sierpnia zestrzelił dwa niemieckie samoloty). 21 sierpnia dostał przeniesienie do 303 Dywizjonu Myśliwskiego Warszawskiego im. Tadeusza Kościuszki, w którym został dowódcą eskadry (6 i 7 września zestrzelił trzy niemieckie samoloty). 7 września został dowódcą Dywizjonu. 20 października zdał dowództwo i pełnił funkcje sztabowe. W latach 1941 - 1942 prowadził werbunek w Kanadzie i USA.W 1943 roku wyjechał do Chin gdzie wstąpił do 26 a później 75 Dywizjonu Myśliwskiego "Latających Tygrysów". 11 grudnia 1943 roku zestrzelił dwa japońskie samoloty myśliwskie. W styczniu 1944 powrócił do Wielkiej Brytanii. II wojnę światową zakończył jako podpułkownik, mając na swoim koncie 17 zestrzeleń pewnych i jedno prawdopodobne. W październiku 1945 wystąpił z prośbą o zwolnienie z czynnej służby wojskowej. Pozostał w Stanach Zjednoczonych gdzie w ostatnich latach "w mundurze" pracował w ambasadzie polskiej. 11 listopada 1995 roku prezydent Lech Wałęsa awansował go do stopnia generała brygady. Rok później zmarł w Nowym Jorku.
.
